دست نوشته های یک تحریم شده

سلام به دوستان

یادمه کوچیک که بودم وقتی به مادرم دروغی میگفتم ، در جواب مادرم بهم میگفت دروغ گو دشمن خداست و من بلافاصله حرف راست رو تحویل مادرم میدادم و اون هم تشویقم میکرد . وقتی که بزرگتر شدم دیگه برام عادت شده بود که دروغ نگم ، هم بخاطر حرف مادرم و هم به خاطر تجربیات خودم .الان که یخورده بزرگتر شدم واقعا میبینم که دروغ چقدر بده ، و چه آثار بدی داره .

آخر و عاقبت آدم دروغگو ، رسواییه .

چقدر بد میشه اون زمانی که یه عالمه دروغ از کسی بشنوی و بدتر از اون اینه که دروغ هاش لو برن ...

واقعا نمی ارزه که دروغ بگیم . وقتی ما عاقبت دروغ گفتن رو میدونیم چرا خودمون رو هم آلوده به گناه کنیم و هم بی اعتماد پیش دیگران ؟؟؟

یکی از امام ها میگه : دروغ گفتن چه به شوخی و چه به جدی گناه داره .

خلاصه یکی از بهترین کارها برای جبران دروغ گفتن اینه که به کسی که دروغی گفتیم ، بریم پیشش و واقعیت رو بگیم. مطمئنا" با این کار بسیاری از مشکلات رو میتونیم دفع کنیم . هم طرف مقابل خوشحال میشه از اینکه واقعیت رو فهمیده و هم کسی که دروغ گفته دیگه تکرار نمیکنه این کار رو.

امیدوارم که ما جز دروغ گو ها نباشیم . ( انشاالله )

التماس دعا