دست نوشته های یک تحریم شده

سلام به دوستان

نمیدونم از کجا شروع کنم ولی یکدفعه این موضوع به ذهنم رسید که بنویسم... در مورد صدقه دادنه . که خیلی هامون یا خیلی خیلی کم میدیم ، یا اصلا نمیدیم ، ویا اینکه در مواقعی میدیم که خیلی در سختی هستیم...

کاش همیشه در حال رفتن به سفر و مسافرت و گردش و امتحانات پایان ترم و سختی ها و گرفتاری ها و از این قبیل کار ها باشیم .

چون در این مواقعه که ما به یاد صدقه میفتیم و پول زیاد به صندوق صدقات میندازیم که خدای ناکرده امتحانمون رو یکدفعه خراب نکنیم یا اگه میخوایم بریم مسافرت اتفاقی برامون نیافته .

وقتی که در خوشی هستیم ، که ماشاالله همه چیز یادمون میره . هم فقرا ، هم مستضعفین و کسایی که چشم دوختن به کمک ما ...

فقط خودمون رو میبینیم که همه چیزمون آرومه و هیچ غمی نداریم . اینطور اگه عمل کنیم که خلاف دستورات دینمونه .

یکی از امام ها میگه : هر چیزی را برای خود میپسندی ، برای دیگران نیز بپسند .

واقعا اگه به این حدیث توجه کنیم خیلی نکات توش نهفتس . کمک کردن به دیگران خیلی لذت بخشه . وقتی کسی که محتاج کمک ماست و بهش کمک میکنیم ، یک حس خیلی خوب درونمون ایجاد میشه که خیلی روحیه بخشه ..

موقعی که صدقه میندازیم تو صندوقی که تو خونمون هست ، این حس ممکنه ایجاد نشه . ولی زمانیکه پول هایی رو که جمع کردیم رو به کسی بدیم این حس کاملا بوجود میاد درونمون .

اصلا چرا فقط پول ؟؟ ما میتونیم لباس و غذا و هر چیزی که فکرش رو میکنیم رو به خانواده های نیازمند بدیم.

تو این زمونه که گناه فراوون شده ، کسی سود رو میبره  که به فکر این کمک های خیر و خداپسندانس.

انشاالله زمانی بیاد که هیچ نیازمندی نباشه ...

التماس دعا