از عشق تا شهادت
رسول الله (ص) میفرماید :
عاشقی که عشق خود را بپوشاند و تا هنگام مرگ پاکدامنی ورزد شهید است.
سلام به همراهان
حدیثی که در بالا به آن اشاره شد ، معنی و مفهوم مشخصی دارد و بخش عمده ی آن برمیگردد به راز داری .
با توجه به اینکه حدیث در رابطه با اهمیت کتمان عشق و عاشقی است ، متأسفانه بعضی ها وقتی عاشق یا شیفته ی کسی یا چیزی میشوند ، دوست دارند که همه جا بگویند که من فلانی را دوست دارم و عاشقش شده ام . نمیدانم قصد اینگونه افراد چیست ، تابحال هم به چنین افراد نگفته ام که هدفشان از این کار چیست . شاید برای این به هر کسی ، عشق خود را فاش میکنند که خود را بزرگ و عزیز جلوه دهند و یا دلایلی دیگر .
کسی که این رفتار را میکند باید عواقب کارش را هم درنظر بگیرد و منتظر اتفاق های بعدش هم باشد . ممکن است به نزدیکترین دوستش این مسئله را بگوید و فردا خدای ناکرده همین دوستش دشمنش شود و در بین بقیه او را رسوا کند . آنوقت است که پشیمانی هیچ سودی ندارد و باید همه چیز خود را تغییر دهد . هم طرز زندگیش ، هم اخلاق و رفتارش ، هم منتظر حرف های دیگران باشد و...
در هر صورت ، فاش کردن اینگونه چیزها زیاد آثار خوبی ندارد . بلکه پر از دردسر و گرفتاریست . موضوعات شخصی ، اختصاص به خود شخص دارد ، و موضوعات عمومی مختص همه .پس دقت کنیم که بعضی مسائل را به هر کسی نگوییم چون علما و بزرگان به ما این سفارش را کرده اند و از همه مهمتر عقل خودمان باید حکم کند که این مسائل را بهتر درک کنیم.
بیشتر هدفم از این پست ، راز داری بود و عشق و عاشقی بهانه .
خلاصه ، بعضی ها عقلشان را دست چشمانشان میدهند و زود تصمیم میگیرند ولی غافل از آیه ی شش سوره حجرات که خدای متعال میفرماید :
ای مؤمنان عالم هر گاه کسی خبری برای شما آورد تحقیق کنید مبادا از روی جهالت به قومی برسید سپس از عملی که انجام داده اید پشیمان شوید .
التماس دعا
برای شهادت باز است!
حیف آنچه را که نباید،میکنیم!